بررسی تأثیر ۳۷۲-mir بر ناپایداری ژنومیکی در رده ی سرطان معده ی انسانی ۴۵-mkn

مقدمه: سرطان معده، از متداول ترین سرطان ها در جهان و دومین عامل مرگ انسان در اثر سرطان است. micrornas گروهی از rnaهای درون زاد کوچک غیر کد کننده با طول 23-21 نوکلئوتید هستند. افزایش بیان 372-mir در برخی سرطان ها، با کاهش بیان هدف آن (2lats) نقش انکومیری دارد. کاهش بیان 2lats منجر به عدم تنظیم چرخه ی سلولی، آپوپتوز و تکثیر سلولی می گردد. روش ها: در این مطالعه، با استفاده از ترانسداکشن لنتی ویروس، بیان 372-mir در رده ی سلولی 45-mkn افزایش یافت. پس از انتخاب سلول های مثبت، میزان بیان 372-mir و 2lats با تکنیک real time pcr (real time polymerase chain reaction) اندازه گیری شد. روش سنجش میکرونوکلئی، جهت بررسی وجود یا عدم وجود میکرونوکلئی برای مقایسه ی ناپایداری ژنومیک در سلول های ترانسداکت شده با لنتی ویروس حامل 372-mir در مقایسه با سلول های شاهد، انجام شد. یافته ها: در سلول های تیمار شده در مقایسه با سلول های شاهد، مقدار بیان 372-mir به طور معنی داری در روزهای 7، 14 و 21 پس از ترانسداکشن، به ترتیب 85/7، 22/50 و 68/114 برابر افزایش یافت (030/0 = p). بیان 2lats در مقایسه با سلول های شاهد، در این روزها به ترتیب 39/0، 29/0 و 15/0 برابر کاهش یافت (016/0 = p). همچنین، ناپایداری ژنومیک سلول های تیمار شده در مقایسه با سلول های شاهد به میزان معنی داری افزایش یافت (001/0 > p). نتیجه گیری: در رده ی سلولی 45-mkn، 2lats هدف 372-mir است. با افزایش بیان 372-mir، 2lats کاهش بیان می یابد. کاهش 2lats منجر به ناپایداری ژنومیک در طی تقسیم سلول و ایجاد میکرونوکلئی می گردد و از این رو، می تواند بازدارنده ی توموری مهمی در سرطان معده باشد.